Güneş kremleri genellikle iki tiptir: UV koruyucular ve UV emiciler.
UV kalkanı maddeleri, genellikle fiziksel güneş kremleri veya inorganik güneş kremleri olarak adlandırdığımız maddelerdir. Güneş koruma mekanizması, ultraviyole ışınlarını yansıtmak ve dağıtmak için cilt üzerinde bir "ayna" gibi koruyucu bir kaplama oluşturmaktır. Yaygın içerikler metal oksitler, Titanyum Dioksit, Çinko Oksit vb.'dir. Avantajı, inert olması, iyi fotostabiliteye sahip olması ve cilde doğrudan tahriş vermemesidir. Dezavantajları da açıktır. Geçmişte, geleneksel güneş kremlerinde kullanılan Titanyum Dioksit, ciltte albinizme neden olması kolay olan büyük parçacıklara sahipti. Kalındır, dokusu ve cilt hissi zayıftır. Gözenekleri tıkaması ve ter bezlerinin salgılanmasını etkilemesi kolaydır, bu nedenle fiziksel güneş kremleri hassas ciltler için uygundur, ancak yağlı ve büyük gözenekler için uygun değildir.
Artık süreç iyileştirildiğine göre, Titanyum Oksit ve Çinko Oksit'in kristal boyutu, ultra ince parçacıklardan nano ölçekli Tioz ve ZnO~D'ye kadar küçültülmüştür; kristal parçacık boyutu ne kadar küçük olursa, ultraviyole ışınlarını engellerken daha fazla görünür ışık geçebilir ve böylece albinizmi azaltır. Ultra ince parçacıkların ultraviyole kalkanlama maddesi yalnızca yansıtıp dağıtmakla kalmaz, aynı zamanda ultraviyole ışınlarını kısmen emer. Artık saf bir "fiziksel güneş kremi" olarak kabul edilemez ve ince parçacıkların bir kısmı cilt tarafından emilebilir ve bu nanopartiküller güneş ışığı altında kolayca oksitlenir, bu nedenle ciltte kalması da zararlıdır.
UV emiciler genellikle kimyasal güneş kremleri olarak adlandırdığımız ve organik güneş kremleri olarak da adlandırılabilen maddelerdir. Kimyasal emiciler genellikle benzen halkaları veya elektron bağışlayan gruplar (amino veya metoksi grupları gibi) vb. içerir. Güneşten korunma mekanizması, ultraviyole ışınlarını emmek, enerjisini engellemek ve tüketmek ve öldürücülüğünü parçalamak için cilt yüzeyinin dışında benzen halkaları veya elektronik gruplar kullanmaktır. Yaygın içerikler arasında sinamat, salisilat, benzofenon bileşikleri, kafur türevleri, aminobenzoik asit türevleri, p-aminobenzoat türevleri, metan türevleri vb. bulunur. En sık kullandığımız maddeler Etilheksil Metoksisinamat (OMC), Benzofenon-3 (UV-9), Benzofenon-4 (UV-284), Avobenzon, Etilheksil Triazon (Uvinul T 150), Oktokrilen… Bu organik güneş kremlerinin avantajları açıktır, ferahlatıcı doku ve iyi cilt afinitesi gibi, bu nedenle cilt tahrişine neden olma olasılığı nispeten yüksektir. Genellikle güneşten korunma aralığı küçüktür ve geniş spektrumlu güneş koruma etkisi elde etmek için farklı yapılara sahip birkaç güneş kremi maddesi kombinasyonu gerekir. Ek olarak, fotodegradasyon oranı veya fotoinversiyon oranı yüksektir, yani güneş ışığı altında enerji bozulur ve birkaç saat sonra güneş koruma gücünü kaybeder. Örnek olarak Etilheksil Metoksisinamat (OMC) ele alındığında, en az 10 eritema dozunda radyasyondan sonra %70'inin bozunduğu görülmüştür.
Neyse ki artık çoğu güneş kremi, ikisinin avantajlarını nötrleştirerek daha ideal bir güneş kremi etkisi elde etmek için organik ve inorganik güneş kremlerinin bir kombinasyonudur.
UVA korumasının öneminden bahsetmişken. Ancak sadece PA değeri ekleyerek anti-UVA işlevi görüp görmediğini yargılamak mümkün değil, peki ne yapmalıyız? Bunun yolu içeriklere bakmaktır.
UVA korumasının bileşenleri nelerdir? Birincisi inorganik güneş koruyucu maddelerdirTitanyumDİyot oksit (ZincOxıde) veZincOyan (TitanyumD(ioksit), sadece UVB'yi değil aynı zamanda UVA'yı da bloke edebilirZincOxide UVA'yı daha iyi engellerTitanyumD(ioksit).BirçokYaygın kimyasal güneş kremleri şunlardır: Avobenzon, Dietilaminohidroksibenzoil heksil benzoat (DHHB), Disodyum Fenil Dibenzimidazol Tetrasülfonat (DPDT), Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbutilfenol ve Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin.
1) Avobenzone, UVA'yı mükemmel şekilde emen, en yaygın kullanılan geniş spektrumlu güneş koruyucu bileşenidir.
2) Dietilamino hidroksibenzoil heksil benzoat(DHHB)geniş bantlı yağda çözünen bir UV emicidir, tüm UVA bandının (320-400nm) ultraviyole ışınlarını güçlü bir şekilde emer ve formüle yalnızca küçük bir miktar eklenmesi SPF değerini artırabilir. Etkili bir fotostabilizatördürAvobenzon.
3) Disodyum Fenil Dibenzimidazol Tetrasülfonat (DPDT), mükemmel stabiliteye sahip yüksek verimli fotostabil bir UVAⅡ emicidir ve 340nm'ye yakın minimum UV emilim oranı 770'tir. Çok güvenlidir ve temelde cilde nüfuz etmez. Jeller veya şeffaf spreyler gibi su bazlı şeffaf güneş koruma ürünleri ve kremler ve losyonlar için uygundur.
4) Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbütilfenol ve Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin, ilki suda çözünür ve ikincisi yağda çözünür.seikisi, UVA ve UVB'ye karşı kapsamlı koruma sağlayan yüksek verimli geniş spektrumlu güneş kremleridir ve çoğunlukla yüksek SPF'li güneş kremlerinde kullanılır. Bunlar arasında, Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin çok iyi fotostabiliteye sahiptir ve güneş kremi etkisini tüm gün boyunca sürdürmek sorun değildir. Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbütilfenol fotostabilitede biraz daha zayıftır, ancak neyse ki üçü bir arada bir güneş kremidir: ultraviyole ışınlarını emer, yansıtır ve dağıtır. Basitçe hem bir UV kalkanı maddesinin hem de bir UV emicinin özelliklerine sahip olarak anlaşılabilir. Metilen bis-benzotriazolil tetrametilbütilfenol ve Bis-etilheksiloksifenol metoksifenil triazin, etkiyi iki katına çıkarmak için birlikte kullanılır.
Ayrıca, aslında,Benzofenon-4(UV-284)VeBenzofenon-3(UV-9)Ayrıca belirli bir UVA koruma yeteneğine sahiptirler, ancak geniş spektrumlu güneş koruma etkisine ulaşamazlar ve başka içeriklerle birleştirilmeleri gerekir.
Gönderi zamanı: Sep-07-2023